Plezier, happiness en energie om aan de slag te gaan
the Quick Version
Je kan een quick scan doen binnen een bedrijf om te zien hoe het met een dergelijk bedrijf gaat… loop naar binnen, kijk om je heen en kijk hoeveel mensen je met een lach of een glimlach ziet.
Maar wanneer we plezier gaan najagen en we stimuleren dus niet meer de pleziercentra maar de behoefte centra, het “ik wil hier iets aan veranderen” centrum, dan gebeuren er wel gelijk hele andere dingen met ons gevoel.
Onderaan staat een lezing (TED) van Nancy Etcoff: “Happiness and its surprises” voor mensen die daar meer over willen weten.
Waarom? Lees:
the Longer Version
Plezier is een wezenlijk onderdeel van mens zijn en in het kader van efficiëntie en productiviteit: mensen die in staat zijn om plezier te hebben, die zijn duidelijk productiever dan andere mensen. Ze hebben nog energie over al andere mensen “op” zijn. Inmiddels is dat wel algemeen bekend en wordt “fun” ook iets dat men gaat najagen. En daar gaat het vaak mis. De managers die “leuk gaan doen” of die “willen dat er geglimlacht wordt op de werkvloer” hebben meestal een tegengestelde uitwerking op de productiviteit hun werknemers. En dat is ook goed te begrijpen wanneer je snapt dat…
Genieten is niet hetzelfde als Willen genieten
Voor de mensen die niet de tijd hebben om onderstaand filmpje te bekijken: alvast een kleine samenvatting
TED (conference) (Photo credit: Wikipedia)
iedereen wil geluk
We zoeken allemaal naar geluk en plezier. Dat is zichtbaar bijvoorbeeld aan:
-de manier waarop we geboren hedonisten zijn, dat zie je al aan babys die zoet willen en zacht en harmonieuze geluiden.
-happiness is een gestage groeimarkt met een enorme hoeveelheid zelfhulpboeken en therapie-vormen
-we gebruiken medicijnen of drugs (en geven daar internationaal enorme bedragen aan uit)
maar het is lastig
Maar we doen het niet zo geweldig want depressie is tegelijkertijd stijgende (bijvoorbeeld zichtbaar aan het stijgend aantal suicides in de Westerse wereld).
De psychologie heeft ook lange tijd weinig toegevoegd. Nou is er ook een groot deel genetisch bepaald in ons vermogen om gelukkig te zijn maar er is wel een belangrijke fout gemaakt in de benadering van geluk: We hebben lang gedacht dat het verminderen van ellende mensen gelukkiger zou maken. Maar dit is NIET het geval.
meer dan de afwezigheid van ellende
Er zijn twee parallelle systemen
Het system dat voor gevoelens van angst en ellende zorgt (en dus in de evolutie een gezonde adequate angst overeind hield om bepaalde dingen uit de weg te gaan -zoals roofdieren-). Die gevoeligheid en angst voor pijn is nogal sterk aangelegd. We zijn voor directe reactie gebouwd en hebben behoorlijk sterke stressresponsen die het brein bepalen (en zelfs celdood kan geven in de hippocampus – geheugenverlies)
Aan de andere kant is er het systeem van de hoop en de verbondenheid met andere mensen, de dingen waarvan we kunnen genieten en van groeien.
Die twee systemen bestaan naast elkaar en het zijn niet de twee eindpunten van een continuüm. Juist dat ze naast elkaar bestaan, dat maakt dat we tegelijkertijd bezig kunnen zijn met het omzeilen van mogelijke problemen maar op het zelfde moment de hoop overeind kunnen houden om dingen te doen waardoor we onze toekomst kunnen verbeteren.
geluk of streven
Ook geluksgevoel heeft twee verschillende systemen: voeger werd er wel gesproken over het pleasure system, de orgasmatron die zulke lekkere gevoelens geeft dat ratjes zich doodhongerden, liever dan dat ze stopten om dit centrale systeem van hun brein elektrisch te stimuleren. Blijkt niet waar te zijn. het is voor al een systeem dat mensen motiveert tot het doen van een actie. Het gebied geeft “incentive salience” aan een gebeurtenis of ding. Biologisch is dit het dopamine-systeem (vanuit de ventral techmental area omhoog naar de nucleus accumbens -bekend van verslavingen- omhoog naar de prefrontale cortex en orbitofrontale cortex waar de gedachten gevormd worden)
Dat is echt een heel ander biologisch systeem dan het veel wijder verspreide systeem waarmee we ons goed voelen waarin de interne opiaten en oxyticine voorop staan.
Behoorlijk vereenvoudigend maar voor velen wel herkenbaar zou je kunnen zeggen dat: Wanneer een onderwerp uit het opiaat/oxytocine systeem verhuist naar het dopamine systeem. Dan kan je er van uitgaan dat het minder goed gaat voelen, dat iemand zich ook minder goed gaat voelen en de kans om zich weer goed te voelen eigenlijk naar de toekomst verhuist als de drang om te krijgen je wilt hebben bevredigd zal zijn.
materie
De dingen waar mensen gelukkig van worden zijn niet zozeer materieel. Geld blijkt bijvoorbeeld prettig maar niet al te belangrijk . Sterker nog, het najagen van het materialisme kan een situatie laten ontstaan waardoor je vergeten bent waardoor je gelukkige gevoelens kreeg en wat de belangrijke dingen zijn in je leven. Dan neemt dus het dopaminerge”wanting” system het over, waardoor pleasuresysteem niet meer gevoed wordt.
westcoachingblog.wordpress.com 