Een langdurige therapie (2 jaar of meer) wordt de laatste tijd vooral gezien als een kostbare linkse hobby door veel politici en verzekeraars. Dat werd dan misschien wat anders genoemd maar het keam er op neer: het wordt gewoon niet langer betaald.
En wat blijkt: bij sommige psychologische/psychiatrische problematiek is het gewoon macro-economisch goedkoper(!) om mensen langdurig (en iets intensiever) te behandelen.
Ik vond het wel aardig om hier even de conclusie van een onderzoek uit Denemarken te benoemen, net nu -in het kader van ‘bezuiniging’ de therapiewereld- in veel begeleidende instanties de therapieduur drastisch is verkort.
the Longer Version
Een op psychoanalyse gestoelde benadering, gericht op zelfkennis en begrip van anderen en de comunicatie met de omgeving (tja, psycho-analyse isn’t what it used to be*knipoog*) voor mensen met Borderline (een tijd lang als persoonlijkheidskenmerk en dus ongeneeslijk gezien) bijkt zichzelf heel aardig terug te betalen. Dat is niet alleen menselijk ten opzichte van de mensen in onze maatschappij die een steuntje in de rug nodig hebben om het huidige tempo bij te benen. Het is domweg economisch aantrekkelijk!
Reden ook, hoop ik, voor de mensen die denken te “bezuinigen door weg te snijden” in de zorg om nog eens wat langer na te denken over het economisch principe dat je zal moeten investeren om winst te boeken.
Is dat nieuw? Nou nee hoor…
de cost gaet voor de baet uit
Lees: Effective treatment helps Danes with personality disorders
westcoachingblog.wordpress.com 