the Quick Version
Juist om op een positieve manier aardig te worden voor jezelf is het handig om dagelijks even te bedenken wat een “Voedende Ouder” (zie de “Transactionele Analyse”) zou voorstellen om te doen… en dat dan ook doen!
Dat hoeven geen grote dingen te zijn, dat kunnen rustmomenten zijn of momenten waarop je jezelf een beetje speelruimte gunt…
Klinkt wat zweverig nog? Lees dan:
the Longer Version
De good enough Parent (de Voedende Ouder)
Het is daadwerkelijk handig om mindsets te oefenen. Je kunt je voorstellen dat mensen zich graag wat meer ontspannen zouden willen voelen in hun leven, wat rustiger en wat beter in staat om te genieten van de dingen die er zoal te genieten zijn zonder dat je jezelf hoeft te verliezen in het dwangmatig genieten (mogelijk omdat je het al weer veel te lang hebt uitgesteld zodat je wel bijna “moest”).
De mindset ie ik beschrijf -in Transactionele Analysetermen de ego-positie die ik beschrijf- die is “het Kind” en om precies te zijn: het Vrije Kind. Niet voor niets stelt de grondlegger van de TA voor dat je optimaal gezien zo’n 40% van de tijd zou kunnen doorbrengen in de (Vrij) Kind-positie. Het is een mind-set waarin je de meeste energie voelt, waarin je Flow kunt voelen, waarin je lekker kunt werken en hard kunt spelen met de grenzen die je voor jezelf gesteld had.
Je kunt je van een kind ook goed voorstellen dat het pas echt lekker speelt en echt fijn Kind kan zijn als het een voedende ouder heeft. Eentje die een oogje in het zeil houdt, eentje die speelruimte biedt maar ook de grenzen duidelijk maakt omdat het overschrijden van die grenzen eigenlijk alleen maar minder levensgeluk geeft.
de ‘Ouder’ maakt het ‘Kind’
Een Kind wat een dergelijke Ouder-figuur leert vertrouwen, die kan onbezorgd genieten van dingen. Zonder “Heilig Moeten” of “Aangepaste Angst” doen waar je zin in hebt en daarvan genieten. Je kunt je voorstellen dat ditzelfde Kind bij een erg Kritische Ouder-figuur veel angstiger was geweest. Bang om het niet goed te doen, bang om niet goed genoeg te zijn, of juist dwarser omdat je toch wel weet dat je het niet goed kan doen dus dan maar even echt fout! Het is dus in dit voorbeeld eigenlijk de Ouder die bepaalt hoe het Kind kan spelen. Wordt het een Aangepast Kind (dat misschien uit frust behoorlijk dwars of dwaas kan zijn) of is het een Vrij Kind dat onbekommerd kan spelen.
Hoe ziet een Voedende Ouder er uit?
Je kunt je voorstellen dat je jezelf dus niet te veel moet gaan richten op het gevoel van vrijheid en het vermogen om te genieten want dat is soms gewoon botweg te hoog gegrepen bij iemand die eigenlijk vooral een Kritische Ouder heeft (ik heb het over de interne Ouder-figuur). Als je nooit goed genoeg bent in je eigen ogen dan is de kans groot dat je vooral escapism gaat oefenen als je je louter blijft richten op alleen maar “genieten”.
Juist het oefenen van een “Voedende Ouder”, en niet een Perfecte ouder (want perfectie bestaat niet) maar juist het oefenen van een enerzijds vergevingsgezinde ouderfiguur die wel oog blijft houden voor de grenzen die belangrijk zijn op de lange termijn, die je gunt dat je mag voelen wat je voelt en die daar ook naar luistert, die daar ook mee om weet te gaan: dat is een Ouderfiguur waar je wat aan hebt als Kind.
Stel je voor hoe die er uit zou zien. Maak een plaatje…
Mannelijk? Vrouwelijk? Een echtpaar? Welke grenzen zouden zij belangrijk vinden en welke vrijheid zouden zij waarderen? Stel je voor hoe een Voedende Ouder geniet van het spelen van hun Kind, ook als daar eens wat schaafwondjes bij worden opgelopen. Maar als het echt mis dreigt te gaan dan grijpen ze gelijk in. Want ze zijn gericht op het geluk van hun Kind.
Zo’n mindset is de voorwaarde voor de mindset van het Vrije Kind.
(Ouders kunnen zich soms beter voorstellen dat zij zouden kunnen genieten van het spelen van hun eigen kinderen dan dat zij zich zouden kunnen voorstellen dat zij zelf zouden kunnen spelen -met hun kinderen-. Da’s jammer. Je kan het dus wel maar je richt dat gevoel of die voedende zorg niet op jezelf, niet op je eigen Kind… misschien wordt je wel een betere ouder voor jouw kinderen als jij jouw Voedende Ouder ook wat zou richten op jouw eigen Vrije Kind?)
Oefening: Wat zou een Voedende Ouder zeggen?
En dit is eigenlijk al het begin van de oefening die ik veel mensen aanraadt te doen.
Ga even 10 minuten lekker zitten en probeer eens te bedenken dat je een Voedende Ouder bent van jezelf, van je eigen Kind. Het voelt wat het voelt en daar mag ruimte voor zijn en je bedenkt je wat jouw Kind goed zou doen… Speelruimte? OF de bevestiging dat het goed is om te spelen? Of duidelijker speel grenzen? Of ruimte om gevoelens te uiten? Of misschien even genieten van rust, even echt he-le-maal niks hoeven, ook al is het maar een half uurtje. Misschien een geurtje of een kleurtje of een massage of zelfverzorging. Misschien even sporten of wat buitenlucht. Niet gelijk zwoegend in het park met een rood hoofd voor de conditie maar lekker de buitenlucht in en even stevig doorwandelen en die longen open zetten. Misschien weer eens lekker eten of intiem vrijen? Misschien weer eens wat ‘heftigers’ beleven en de actie opzoeken…
en dat ook DOEN!
…en dat dan ook doen zoals die voedende ouder het voorstelt. Met de vrijheid die die Voedende Ouder voor zich ziet en met de veiligheid die die Voedende Ouder voor zich ziet.
Dat hoeft geen uren dat hoeft niet extreem. Misschien een half uurtje ofzo. Morgen is er weer een dag en dan doe je die oefening weer.
Je maakt iedere dag even 10 minuutjes ruimte voor het zijn van een Voedende Ouder en een half uurtje of een uurtje voor het zijn van een Vrij Kind…
Niet omdat het moet, niet omdat je het verdiend hebt maar omdat je bestaat, omdat je het waard bent omdat je dit gunt aan jezelf en de mensen die van jou houden.
Veel plezier! 🙂
Mocht u vragen willen stellen +klik hier+
contact pagina: +klik hier+
Als je aanvullingen of opmerkingen hebt: plaats hieronder een reactie…
westcoachingblog.wordpress.com 