the Quick Version
Ik sprak laatst met een ander kind van ouders die ‘fout’ geweest zijn in de tweede wereld oorlog. In dat gesprek bleek terloops dat we ons beiden zorgen maken over de huidige tijd omdat we een herhaling menen te zien. En als ik dan in dezelfde week het boek van Madeleine Albright voorbij zie komen dan kan ik alleen maar vragen:
“Als regeringen in Europa en Amerika de opmars van het fascisme niet tegenhouden, wie dan wel?”
Madeleine Albright
Hoe dan? Lees:
the Longer Version
De waarschuwing van Madeleine Albright
De voormalige US Secretary of State: Madeleine Albright, waarschuwt dat zij alle kenmerken ziet van een stijgend fascisme, een destructieve kracht die in de hele wereld bezig aan een hernieuwde opmars. En zij stelt een terecht vraag: “wie?”
En het enige dat ik kan doen is niet zwijgen. Ik ben geen politiek dier. Ik heb zelfs de partij-mannetjes in de partij waarin ik geloofde bezig gezien met politiek gekonkel om macht te verwerven.
Natuurlijk loop ik het risico om als “oude man” weggezet te worden. Zo iemand die de belangen van deze tijd niet helemaal meer begrijpt en die een beetje vast hangt in zijn ervaringen van een vroeger dat voorbij is en waar we niet meer bang voor hoeven te zijn…
Natuurlijk kan je mij zien als iemand die door de keuze van zijn vader (voor de NSB destijds) gekleurd is. Maar reken maar van yes dat ik me meer in de psychologie van de oorlog heb verdiept dan de meesten.
Het is zo makkelijk om de democratie voor lief te nemen, of eigenlijk vooral: om er op af te geven zonder dat je een fatsoenlijk alternatief bedacht hebt. Het is zó makkelijk om de huidige politiek de samenleving nog wat verder te ondermijnen door louter nog aandacht te hebben voor de economische argumenten en onderwerpen als natuur en onderlinge verantwoordelijkheid weg te zetten als “duur en niet van deze tijd”.
Populisme is aantrekkelijk
Laat ik duidelijk zijn: mijn vader was een lieve zorgzame man. Een man die naar eigen zeggen spijt had van de dingen die hij heeft geloofd. Maar het was aantrekkelijk om de dingen te geloven die er vanuit Duitsland gezegd werden, voor hem. Dacht je dat de huidige desinformatie, het populistisch geschaakte “fakenews” iets nieuws was? Het is precies wat er gebeurd is rond de start van de tweede wereldoorlog toen eerst de democratie ondermijnd moest worden door het populisme. Dat is precies wat er gebeuren moest om de ruimte te maken voor de dreiging van de bruinhemden. Ook toen waren er politici en verantwoordelijken die vertelden dat zij dingen “echt nooit zouden doen” om het even later toch gewoon wèl te doen omdat dit politiek even beter uit kwam.
Ook toen was er het politiek gekonkel van machtshebbers die bereid zijn hun standpunten te verkwanselen om maar stemmen te scoren van toen verschilt niet zo veel van de huidige premiers van -even makkelijk- de USA en Nederland. Ik zeg dat ik links af zal slaan om korte tijd later rechtsaf te slaan met een mooi verhaal of botweg de ontkenning dat ik ooit gezegd heb linksaf te slaan.
En het allerergste? We wennen er aan!
We nemen het voor lief
We glimlachen om de schertsfiguren aan de top van onze regeringen maar we vertrouwen er echt niet meer op dat er voor ons gezorgd wordt. Het instorten van de verzorgingsstaat als gunstige economische ontwikkeling? Het geeft ruimte voor populisten die zonder veel inhoudelijke argumenten op de onderbuik van de kiezer in beginnen te praten. Aan de andere kant zien we de minachting voor onze medeburgers.
Als de de kiezers van Trump door de democratische Hillary Clinton worden weg gezet als “Basket of deplorables” dan hebben we het dit keer niet over een “Übermensch” maar definiëren we een “Untermensch”… en een scheiding in de maatschappij.
En begrijp me goed, als ik hun kiesgedrag bekijk dan snap ik de gedachte. Maar dan probeer ik mij weer te corrigeren omdat ik daarmee knaag aan de democratie en de fundamentele gelijkwaardigheid van mensen, zelfs al gedragen zij zich in mijn ogen als minderwaardig.
Als we de rechtse ballen met minachting zien spreken over hun toekomstige werknemers, als we de zielige populisten zien uithalen naar een bevolkingsgroep met een ander kleurtje, als we de mensen met het andere kleurtje zien uithalen aar de ‘witte onderdrukker’, als we de mensen politieke beslissingen zien doordrukken zonder mensen te bevragen die in die hoek werken (jeugdzorg alleen maar als afgrijselijk voorbeeld in deze tijd, de ‘noodzakelijke’ deflatie van de Deutschmark van net voor WOII), de mannetjes die hun politieke plasje willen laten lopen over mensen die een zwakke positie hebben in onze maatschappij, niet door hen als medeburgers in onze democratie neer te zetten maar als “een probleem”.
En zie daar, daar ontstaat de grote voedingsbodem voor het fascisme.
Fascisme heeft telkens weer een nieuw gezicht
Anders dan Madeleine Albright heb ik eigenlijk nooit echt geloofd dat het fascisme “overwonnen was”. Ik ben er het product van hoe makkelijk mensen te verleiden zijn geweest met mooie gestes uit de operawereld en prachtvolle praat, van de goede verkoopbaarheid destijds van de populistische ideeën en van de hoeveel mensen die dat destijds hebben geslikt voor zoete koek (ook al zaten zij ná de tweede wereldoorlog ineens allemaal in het verzet).
Het waren de luidruchtige mensen die de oorlog gestart zijn. Want de lieverds en de zwijgers die stonden aan de kant, terwijl het marcheren begon.
De instituten waar zij niet meer op konden rekenen die werden door het populisme aangevallen zonder werkelijke argumenten… en misschien erger nog, van binnenuit ondermijnd door de machtshebbers die bang waren voor de teleurstelling van het volk. Terechte teleurstelling want voor de kiesstrijd is er met onwaarheden gestrooid…
Democratische principes en privacy werden en worden aan de kant gezet en de notie “waarheid’ wordt belachelijk gemaakt door individuen met enorme macht. Zó vaak en zó zonder consequenties dat wantrouwen en desinteresse voor politiek de enige logische gevolgen kunnen zijn.
En ik kan vandaag niets méér doen dan mij hardop zorgen maken in mijn blog, in de hoop dat het kinderen in de toekomst niet hoeft te overkomen dat hun ouders ‘fout’ waren in een volgende oorlog…
Hans West
Voor het stellen van vragen +klik hier+
Contact pagina: +klik hier+
of reageer hier:
Als je aanvullingen of opmerkingen hebt: plaats hieronder een reactie…
westcoachingblog.wordpress.com 