the Quick Version
De laatste tijd is er nogal aandacht voor ayahuasca en andere tripmiddelen als ‘medicijn’ bij aandoeningen als depressie, verslaving, angsten, obsessief-compulsieve (dwang) problemen. Vaak gaat het hier vooral weer de aandacht naar de medisch-chemische kant van de zaak en minder naar de betekenis kant van de zaak. Persoonlijk denk ik dat daardoor een risico ontstaat waarbij mensen zich vooral voor het effect op hun aandoening afhankelijk opstellen ten aanzien van het (trip)middel. Ze oefenen niet in hun eigen dagelijks leven de dingen die nodig zijn voor verandering maar (enorm kort door de bocht) men “bereikt de doelen door slikken”.
Dat is jammer, want er kan veel wijsheid zitten in de trip-ervaringen die mensen kunnen beleven door het gebruik van dit soort trip-middelen.
Hoe dan? Lees:
the Longer Version
Hoe therapeutisch is het gebruik van tripmiddelen?
Neurologisch onderzoek lijkt te suggereren dat middelen als psilocybine de connectiviteit tussen hersengebieden verbetert doordat als het ware de “serotonine deken” die over de brein-beleving van de werkelijkheid ligt opzij wordt getrokken.
Door een nieuwe manier van kijken kunnen er creatieve nieuwe ideeën ontstaan… Of oude ideeën ineens een nieuw diep gevoel van “waarheid” krijgen waardoor er nieuwe creatieve ideeën ontstaan om je leven te veranderen, creatieve mogelijkheden die die je normaal niet zag. Met name dit aspect is naar mijn persoonlijke mening de belangrijkste reden dat bijvoorbeeld “psylo” (paddo’s) behoorlijk effectief is gebleken bij de behandeling van depressie*.
Vroeg geleerd, oud gedaan…
Het wezenlijke probleem dat is, dat mensen in onze maatschappij niet de dingen aangeleerd hebben gekregen zodat ze kunnen leren omgaan met hun eigen emoties en de pieken en dalen die daar bij horen in het dagelijkse leven. Ik maak zó vaak mee dat mensen in reactie op lezingen of therapie zeggen: “dit had ik op school moeten leren!”.. en dat ben ik eigenlijk 100% met hen eens.
Want we leren denken over “oplossingen bij problemen” en er is weinig aandacht voor het gegeven dat het leven zijn golfpatronen kent. We kunnen niet altijd “up” zijn, we moeten leren werken met de golfpatronen die er zullen zijn in het dagelijks leven. En zeker wanneer je iets anders ‘golft’ in jouw dagelijks leven dan jouw omgeving, dan denken mensen al snel over zichzelf “gek” te zijn… en gaan vervolgens op zoek naar het “oplossen van hun probleem”. Terwijl het er eigenlijk véél meer om zou gaan, terwijl er uiteindelijk véél meer levenskwaliteit te vinden zou zijn, in een benadering die probeert meer van hun golven in hun dagelijks leven te integreren.
Wanneer wij als kind al beter zouden leren om te herkennen wanneer wij aan het oordelen zijn, dan zal dat kind later als volwassene veel beter oordeel-loos naar zichzelf en zijn emoties kijken, en veel reëelere keuzes maken… óók ten opzichte van drugs en de vraag of zij hulp nodig hebben of niet.
Het accepteren van onze emotionele golvingen daarbij is belangrijk. En dat is niet makkelijk want ons wordt heel erg de “maakbaarheid” en een “fixed state of happiness” voorgehouden als doel in ons leven.
En begrijp me goed, ik wou dat het soms bestond. Maar die zijn er gewoonweg niet.
Dagelijks gedrag in plaats van regelmatig gebruik
Het monitoren van je dagelijkse emotionele bewegingen hun rust of hun uitschieters onder ogen te zien leert je te zien dat niet elke dag even rustig is (en eigenlijk: gelukkig maar). Het herkennen van hints die belangrijk zijn wordt makkelijker als je ze minder met een oordeel bekijkt als “fout”. Het model van de six-flags (hier uitgewerkt voor verslaving)* is hiervoor bruikbaar. Ook wordt veel google gerust eens het model van “de 5 pannetjes” uit de VERS training* waardoor je enorm kunt leren dat bijv. de ervaring van je eigen gezondheid enorm afhangt van in welk pannetje die dag zit.
De routine om dagelijks in te schatten (en dat ook met een deel van je omgeving te delen) “waar je zit”, dat helpt enorm om je dagelijks gedrag vorm te geven. Je houvast te bieden in je keuzen. Met name ook als er inmiddels problemen zijn ontstaan op gebied van middelengebruik.
Je wéét dat bepaalde dingen aantrekkelijker zullen zijn bij 4 of 5.
En als je de golfpatronen accepteert dan wordt het ook makkelijker om jezelf de vraag te kunnen stellen hoe je mogelijk ‘vóór kunt werken’ in de top van de golf om de dalen enigszins te vergemakkelijken en wat je nog meer kunt doen om de ‘dalen’ te verzachten op een vriendelijke manier.
Allemaal dingen die je niet leert van een pilletje dat je in een trip een doel laat zien. Begrijp me goed, je kunt in een trip wel degelijk leren waar je problemen liggen en waar je naartoe zou kunnen werken. Dat geeft hoop en kan dus in zichzelf dus al heilzaam zijn (zeker bij depressie). Maar het leert je niet hoe je dat moet aanpakken in het dagelijks leven. Niet waar je dat moet laten doen, hoe je dat moet doen. Wat jouw weg is om te bewandelen.
Het maakt mij niet zo veel uit of het een liefdevol aangeklede seance is met ayahuasca, een MDT of LSD trip, mescaline of psilocybine. Natuurlijke producten -paddestoeltjes of cactusjes of brouwseltjes uit lianen-, of pilletjes, op zegeltjes of in de vorm van kristalletjes… het chemisch goedje doet iets met de serotonine in je brein en laat je zo iets van jouw onderbewuste zien dat je waarschijnlijk half bewust al heel lang wist en waar je ergens graag mee aan de slag zou willen (waarschijnlijk zelfs al langdurig… maar je wist niet hoe en waarheen).
Een oordeel maar géén veroordeling
Het vervelende is namelijk dat de politiek deze middelen op de verboden lijst heeft gezet (om angst te genereren en stemmen te scoren*), wat het verder onderzoek naar het heilzame effect enorm in de weg staat. Daardoor wordt er door de medische wetenschap meer onderzoek gedaan met de trip effecten door bijvoorbeeld ketamine. Echter, dat is in z’n wezen geen tripmiddel maar een downer, met alle tolerantie-problemen die daar bij horen.
Dus begrijp me goed, ik ben niet tegen tripmiddelen in de therapie. Véél mensen hebben er baat bij en het is op zijn minst “raar” (maar dus wel begrijpelijk vanuit een kiezersmanipulatie) dat de politiek er zo op tegen is dat deze middelen beter worden onderzocht omdat hun werking véél leed kan voorkomen. Maar de ellende is dat de nieuwe trip-hype uit het oog verliest dat ons leven een dagelijks iets heel anders is, dan het doel. Het draait om de dingen die we day-to-day oefenen om het day-to-day nieuwe richtingen te kunnen geven…
Therapeuten die ervaring hebben met tripmiddelen kunnen helpen om de inzichten die in een trip (h)erkend worden ook gedrag te geven waarmee de kans wordt verhoogd om die manier van leven, die manier van waarnemen, die manier van zingeving ook in een dagelijks leven geïntegreerd wordt.
Ik raad alleen aan daarbij niet te vergeten dat juist manieren van doen(!) daar belangrijker in zijn dan manieren van denken, juist dat gedragsveranderingen geoefend en begeleid kunnen worden om de verkregen resultaten vast te houden. Dat zou ik graag wat meer benadrukt zien wanneer mensen enthousiast zijn over tripmiddelen in therapie.
Iets ANDERS gaan doen
Juist omdat mensen regelmatig ook deze middelen voor deze effecten weer erg als “chemische oplossing” gaan benaderen voor hun ‘problemen’ (waardoor hun trip-inzichten weer relatief los komen te staan van hun dagelijks leven waarin zij het juist vorm zouden moeten geven). Ik denk niet dat de oplossing ligt in Timothy Leary’s “Turn on, Tune in, Drop out”*. Ik geloof niet in de “Drop out”, ik geloof in de focus van richting-verandering dagelijkse oefening en groei.
Maar ik denk ook niet dat we gewoon maar door moeten gaan met ons leven op een “Ik wou maar weer ‘ns ff een ajahuaskaatje doen om me hoofd te resetten”-manier. Dat zie ik als risico en een afhankelijkheidsbevorderende benadering van tripmiddelen (mind you: afhankelijkheid is niet hetzelfde als verslaving in my book*) waarbij mensen het middel gaan gebruiken en zo alleen maar af leren om hun leefstijl/denkstijl daarvoor in te zetten.
Wat ga jij anders doen in jouw leven… en hoe laat jij je daarbij helpen?
“Hans Anders” is mijn bijnaam wel bij klanten…
Voor het stellen van vragen +klik hier+
Contact pagina: +klik hier+
of reageer hier:
westcoachingblog.wordpress.com 