Werken aan de voorwaarde voor het voeren van gesprekken
Regelmatig komt het voor in overlegsituaties (zoals “partner-werk-overleg”) dat iemand iets zegt dat je ‘triggert’. Je komt dan in de mind-sets terecht die ik in de Poly-Vagale theorie beschreven heb (die F’s van hiernaast) waardoor een gesprek alleen maar ingewikkelder wordt. Want juist de onveiligheid die ontstaat wanneer de één in zo’n ‘F’ terecht komt, en hoe dat dit op zichzelf al uitnodigt tot tegen-reacties bij de ander. En omdat die zelf dan dus óók getriggered raakt, dan zit je daarmee samen al snel in een ‘loop’ die zichzelf versterkt en alleen maar verder escaleert en emotioneler wordt.
De ellende is natuurlijk dat, hoe meer je ‘geraakt’ bent (en dus gestresst bent), hoe harder je getriggered bent, en dus hoe minder je creatief kan nadenken en samen nog kan de-escaleren. Juist die escalatie op elkaars triggers is vaak de reden waardoor mensen dingen gaan zeggen waar ze achteraf niet achter staan. Omdat ze het achteraf -als ze eenmaal weer uit die ‘getriggerde’ mind set zijn- ook niet meer zo voelen.
Maar de moeilijkheid is natuurlijk wèl om te herkennen (of te erkennen) dat dit aan het gebeuren is als het aan het gebeuren is.
Één van de simpelste stevigste communicatie technieken bij misverstanden tussen jou en een manipulerende ‘ander’ is de zo genaamde “Tik-in-de-plaat”-gesprekstechniek.
