the Quick Version
Vergeven is het werkwoord dat hoort bij “Vergiffenis”.
Een beladen woord. Gewoon gelijk al, omdat vergeven niet gemakkelijk is en dan ook nog een keer extra door de onhaalbare verwachtingen en de zoete Disney-sausjes die er o.a. vanuit het Christelijk denken overheen zijn komen te liggen in onze cultuur. Alsof het iets zou zijn dat je ‘vanzelf’ kan laten gebeuren als je het maar voldoende zou willen… NOT!
Daarom merken we telkens: vergiffenis is niet zo haalbaar, als je het werk niet doet dat er bij “vergeven” hoort.
Hoe dan? Lees:
| Vergeven is het werk(!)woord dat komt vóór vergiffenis – een HowTo | – | “Vergeven” is het werk(!)woord dat komt vóór vergiffenis – leesvoer |
the Longer Version
De stappen van het ver-geven
Hier zijn ritueeltjes en stappen die jij kan doen om te vergeven. Als je daar meer info over wilt, neem daar dan even contact voor op met me zodat ik je kan helpen.
WAT is het? Het werkwoord snappen!
Leer eerst begrijpen wat het werkwoord “vergeven” is, krijg een realistisch gevoel voor dat woord en niet alleen de rare voorbeelden die er vaak gegeven worden om het woord “vergeving” aan te leren in een jeugd. Lees dit artikel nog eens, en nog eens. Kijk eens films en lees boeken om een idee te krijgen wat mensen kunnen vergeven en vooral ook hoe ze dat doen en hoe lang dat duurt. Want het Disney-idee van in één keer even vergeven…
Het is een ding om te doen. Dus begin misschien eerst bij kleinere emoties. Want dan kan je teruggrijpen op andere kleinere dingen die je hebt kunnen vergeven. Hoe deed je dat? En dan omhoog werken naar de grotere dingen in jouw leven.
Snap WAAR je naar zoekt
Het doel van de oefening moet ook duidelijk zijn. Want we weten dat het gelukt is doordat:
- we merken dat iets niet meer emotioneel getriggered worden.
- Als we de pijn tegen komen in ons leven merken we dat het minder van onze aandacht en energie ‘consumeert’.
- Je focust jezelf makkelijker op het hier-en-nu.
- Compassie voor jezelf en voor de anderen omdat we ook weer met meer aandacht kunnen kijken naar het lijden in onszelf en in anderen (iedereen zijn eigen pijn)
Onthoud: jouw boosheid is van jou. Jij mag daarmee doen wat jij wilt. Want we kunnen ook vergeven als we denken dat het niet mogelijk is.
Hans
Wat kan ik DOEN om te vergeven?
Iedere EMOTIE heeft altijd een:
– voelbare LADING en
– minstens één RICHTING. (want emoties gaan altijd over IETS en spelen tussen jou en IEMAND) en een
– LABEL dat de ACTIE bepaalt die het gevoel zal geven iets MET de emotie gedaan te hebben (in plaats van het gevoel iets AAN de emotie gedaan te hebben).
OK, een lang lange inleiding naar de vraag: wat kan ik doen om te vergeven?
Het kan pas beginnen met vergeven als dingen in het verleden liggen. Een partner vergeven dat deze jou in elkaar geslagen heeft, dat kan. Maar jouw partner willen vergeven terwijl er nog regelmatig klappen vallen, dat is onzin. Het gaat er om dat dingen gestopt zijn. Je kunt alleen maar vergeven wat in het verleden ligt. Want als het nog steeds actief voortduurt dan is vergeving gewoon niet mogelijk want het is gewoon nog niet duidelijk waar we het over hebben terwijl het nog aan et groeien is.
Je hoort wel dat partners vergeven willen worden voor iets dat nog door loopt maar dat wordt lastig, zeker als dat voor onveiligheid zorgt. Je kunt ervoor kiezen om de relatie te beeindigen, of iemand moet inderdaad andere dingen gaan doen om met de agressie om te gaan. Maar als er geen (reele) oplossing is dan raad ik af om al te hard bezig te gaan met ‘vergeving’. Dan raad ik altijd aan om eerst te werken aan veiligheid.
Dus je kunt pas beginnen om iets werkelijk te vergeven als het verleden is. Als het nog doorloopt dan kan je alleen maar proberen te vergeven wat er eerder gebeurd is. Daar heb je de ander niet wezenlijk bij nodig, ook al kan dat dingen wel makkelijker maken.
Ik zeg vaak:
De “Sorry” of de “Story” zijn nodig om iets makkelijker naar het verleden te verhuizen.
Hans
Sorry of Story
Wanneer iemand oprecht “Sorry” zegt en dingen verandert aan het gedrag zodat je niet op je hoede hoeft te zijn dat iets nog een keer gebeurt. Maar het kan natuurlijk maar zo zijn dat iemand geen sorry wil zeggen (of soms is het ook zo dat jij nog niet in staat bent om de sorry van de ander aan te nemen, dan heb je dus zelf nog wat voorwerk te doen)
Dan zal het vaak wenselijk zijn dat je voor jezelf een “Story” hebt. Bijvoorbeeld als iemand niet toerekeningsvatbaar is omdat ie nog te jong is, of te beperkt is, of anderszins niet goed in staat om de impact van de acties te kunnen herkennen. Dat het niet meer voelt als vooropgezette actie naar jou persoonlijk, dat maakt het makkelijker om los te laten dat jou iets is afgepakt of dat je iets niet hebt gekregen.
IETS vergeven
Daarmee zijn we dus aangekomen op het IETS. Probeer zo zuiver mogelijk te voelen wat het IETS is dat je door iemand is afgepakt of niet is gegeven. Dat kan om materiële dingen gaan, om geld of spullen. Maar veel vaker gaat het niet alleen om de materie maar gaat jet juist om de achterliggende immateriële dingen.
Voorbeelden kunnen zijn: het gevoel van veiligheid en rust in mijn jeugd jeugd (bijvoorbeeld bij vroege grensoverschreidingen), of de aandacht en de rust om emoties uitgelegd te krijgen door mijn opvoeders (bij emotioneel arme jeugd bijvoorbeeld), of het kan het gevoel achter iets materieels zijn (“hij respecteerde me niet eens genoeg om mij terug te betalen”… dan is het goed mogelijk dat iemand je de centen terugbetaalt maar dat je toch nog met boosheid blijft zitten over het ‘niet gekregen’ respect).
En wat ik dan altijd aanraad is dat je probeert om het gevoel in jouw levende lichaam te vinden en dat je daar een symbool voor zoekt (voorbeelden van klanten bij vorige voorbeelden: een groen glooiend landschap bij de “veiligheid en rust”, een bril op het puntje van de neus om de “aandacht en uitleg” te symboliseren, een “vlag in de wind” als symbool van het respect). Het symbool kan visiueel zijn of een geluid -naast het lichaamsgevoel- dat je helpt om specifiek te zijn over de vraag wat je aan het vergeven bent. Want het kan maar zo zijn dat er meerdere dingen zijn naast elkaar. Want vaak hebben we van iemand wel meerdere dingen te vergeven.
IEMAND vergeven
En het is verstandig om een plaatje te hebben van de IEMAND die jij beslist te vergeven. Het punt is namelijk dat je iemand inmiddels als mens wel kan vergeven maar dat je nog steeds boos bent op degene die iemand vroeger was! Dat soort dingen gebeurt nog wel eens bij situaties naar ouders. Pak dan waarschjijnlijk het plaatje van degene die iemand destijd was!
Soms wordt door het vorige proces al duidellijk dat er ook nog andere emoties spelen, buiten de boosheid die je wilt vergeven. Misschien verdriet of andere gevoelens, misschien merk je dat er nog andere dingen naar boven borrelen. En dan kan je natuurlijk in de valkuil stappen dat je iedere kleinigheid apart wil gaan vergeven maar dat is eigenlijk vaak een half bewuste strategie om er zo’n grote bulk van te maken dat ie dus eigenlijk iemand niet te hoeft te vergeven omdat je toch nooit klaar bent met alles. Je kan ook juist alles in één keer proberen te doen terwijl je het daardoor niet echt doet.
Begrijp me goed. Je moet niet! Je doet het voor jezelf.
En er kruipt onderuit wat er onderuit kruipt.
Het kan ook best zijn dat je jezelf ineens bedenkt dat je toch nog iets nodig lijkt te hebben om te kunnen vergeven… en dan is het goed om nog weer even terug te grijpen naar de vraag of je wel een “Sorry” of een “Story” hebt gevonden, nodig voor jou om te kunnen vergeven…
Soms is het ook goed om even te kijken of je wel een copingstrategie in het hier-en-nu en in de toekomst hebt om het het traumatisch IETS achter je te laten, zodat het “gewoon een rotherinnering” wordt… Want anders hou je dus (zie eerder) de onveiligheid in stand.
Het GEVEN in het vergeven
Dan komt het lastige proces van het geven. En fantaseer niet dat je er in één keer ‘van af’ bent. Maar een ritueel dat je misschien wel 100x mag doen op het moment dat je de boosheid omhoog voelt komen is het beeld dat jij jouw symbool voor jouw IETS aan de IEMAND overhandigt. Niet “tegen de kop aan gooit”, niet er mee slaat of voor de voeten gooit, maar dat je het geeft!
Je hoeft dat niet lief te doen of op een plastic ‘aardig’ toontje te doen. Neutraal is goed genoeg, maar probeer het niet boos te doen.
In het begin valt dat vaak lastig en voel je de weerstand en bedenk je dan keer-op-keer dat je het doet omdat je geen zin meer hebt in jouw boosheid. Bedenk je dat je het nog even mag uitstellen als je vind dat je er zelf nog niet aan toe bent.
Maar bedenk je ook dat iemand het toch al heeft afgepakt dus dat je het al kwijt bent. Maar het gaat om de mindset dat jij het geeft. Daar hoeft iemand niet blij mee te zijn, daar hoef jij niet blij mee te zijn. Maar het gaat er om dat de intentie van de actie bij jou ligt, en ook dat je het niet uit je handen laat trekken (want mogelijk hebben we het wel over een dader).
Dat gevoel dat je geeft wat je toch al kwijt bent bent dat helpt om die boosheid te neutraliseren. Want het hoeft niet ‘mooi’ of ‘leuk’ of al helemaal niet ‘liefdevol’ te worden. Dat is de plastic vergeving die huigelachtig is. Nee, dat je het overhandigt en je omdraait. En iemand mag dan vervolgens helemaal in de grond zakken. Want het doel van vergeving is niet ‘mooi’ ofzo, het doel is het neutraliseren van de boosheid, het doel is dat je die shit achter je laat.
Keer, op keer, op keer, op keer, op keer…
Nazorg voor jezelf
De kans is echt groot, als je boosheid los laat dat het verdriet omhoog komt. Vecht daar niet tegen. Dat hoort er bij!
Zoek troost voor het verdriet en laat je troosten. Juist als het verdriet kan verdampen door troost dan verdampt de boosheid in één keer mee.
En om juist dit proces te versterken: schrijf eens op wat er gebeurd is (en wat je wat heb je geleerd hebt van de pijnlijke ervaring).
De zwarte kooltjes uit het verleden kan je onder druk zetten met dit werk en zwarte kool onder grote druk vormt diamantjes: de lessen voor de toekomst.
De zwarte kolen uit het verleden worden diamantjes van lessen voor de toekomst
Hans
Of -als alles een beetje neutraal is geworden- schrijf dan eens een brief aan de persoon die je pijn gedaan heeft of dingen heeft afgepakt…
Nee, je hoeft ‘m niet te verzenden -dat geeft vaak voornamelijk extra ellende-. Niet echt! Je kan zo’n brief ook ceremonieel verbranden, opeten, in stromend water laten wegdrijven, laten wegrotten onder de grond, meer rituele manieren van ‘versturen’ die je wel het gevoel kunnen geven dat je ook werkelijk los laat wat er in die brief stond.
Óf je kan hem ook bewaren. In the cloud achter een passwoord, in een schilderij, op een kaartje aan jouw prikbord… Als een les voor de toekomst. Maar dan wel graag met een duidelijke datum er op. Toen, op die datum, dacht ik dit te leren (want sommige lessen kan je nadat de vergeving helemaal klaar is ook weer achter je laten, namelijk).
Sterkte met het neutraliseren van jouw boosheid!
Hans
Voor het stellen van vragen +klik hier+
Contact pagina: +klik hier+
of reageer hier:
Als je aanvullingen of opmerkingen hebt: plaats hieronder een reactie…
westcoachingblog.wordpress.com 
Eén reactie op “”