the Quick Version
Het is voor de partner van Narcissus best pijnlijk om te moeten erkennen dat je ergens naar op jacht was dat je nooit zult vangen. Het maakt dat je tot Echo wordt, de uitgemergelde berg-nymf die uiteindelijk zo leeg is geraakt dat zij alleen nog maar een stem was die kon herhalen terwijl Narcissus uiteindelijk zal verdrinken in zijn eigen verliefdheid naar zichzelf.
Hoe ga je daarmee om als Echo? Is dat pijnloos te doen? Of zit de oplossing in de (h)erkenning van van het verhaal onder de relatie die je gehad hebt? En in het nemen van je verlies.
Hoe dan? Lees:
the Longer Version
Een post voor Echo, de partner van Narcissus?
Lees ook: Narcisme: wat is het risico voor een nymfe als Echo
Het wezen van de narcist
Het wezen van Narcissus was dat hij niet in staat is om zichzelf te zien zoals hij is. Hij is verliefd op zichzelf en zal daardoor uiteindelijk verdrinken (in het originele verhaal). En hij zal nooit de liefde beantwoorden van de berg-nymf. Hij zal haar uiteindelijk zó uitputten dat alleen haar stem nog overblijft die alleen nog maar kan herhalen wat Narcissus zegt. Vanaf dat moment heette zij Echo.
Maar is hij verliefd op zichzelf of is hij verliefd op zijn beeld van zichzelf? Is Narcissus verliefd op wie hij is of is hij verliefd op het masker dat hij aan de wereld laat zien? Het is niet eens zo makkelijk om het masker te herkennen van een narcist. Er zijn duizenden posts online waar allerhande kenmerken in staan van de dingen die een narcist zou doen en waar je ze dan aan zou kunnen herkennen.
Maar de sterkste kant van een narcist is juist zijn masker. Net als veel andere mensen die geestelijke problemen hebben zijn er ook in het leven van een narcist vroege beschadigingen (niet zelden door de opvoeding door een narcist) waardoor er van alles misloopt in hun leven.
Maar het verschil is dat dit bij een narcist zo moeilijk te herkennen omdat een Narcist juist een ‘normaal’ leven speelt.
Presentatie ten koste van Prestatie
Narcisten zien er succesvol en stabiel uit. Narcisten doen het vaak heel aardig in het moderne management waarbij presentatie belangrijker is dan de prestatie. Management waarbij het papieren plafond belangrijker is dan realiteit op de werkvloer.
Want de overlevingsstrategie van de narcist is dat hij zich heeft gespecialiseerd in presentatie. Die ziet er namelijk charismatisch en charmant uit. Maar het is slechts een act. En die act, die wordt zó serieus genomen dat Narcissus hem zelf is gaan geloven. Een soort van method-acting zonder contact met de bestaande beschadigingen in de basis.
Maar de kern van de narcist is niet wat hij op het toneel neer zet, de essentie van een narcist ligt juist in hetgeen de narcist moet verbergen met al dat goed zichtbare gedrag.
Narcisten hebben vaak een hoop goede sociale vaardigheden, ze weten praktisch vaak goed wat er werkt, wat er verkoopt. En al zeker in deze tijd waarin beleving van dingen belangrijker wordt gevonden dan de realiteit… dat sluit perfect aan want dat is precies wat de narcist doet! Narcisten weten goed in te spelen op mensen, maar ze hebben nauwelijks ‘affectieve empathie’. Dat wil zeggen: ze weten goed hoe je mensen kan manipuleren tot gewenst gedrag maar ze zijn niet goed in staat om emotioneel mee te leven met iemand. En juist omdat zij zo goed kunnen faken dat alles goed gaat en niet goed in staat zijn (niet eens dat zij dat niet willen maar ze kunnen het ook niet) om naar hun binnenwereld te kijken, daarom zoeken ze de oplossing voor al hun problemen in de binnenwereld door het manipuleren van de buitenwereld.
Het wezen van narcisme is gericht op het verbergen van het narcisme.
Boosheid in plaats van kwetsbaar verdriet en perfectie
Verder is verdriet natuurlijk een hele kwetsbare emotie, waar Narcissus niet graag aan begint. Dan is boosheid véél aantrekkelijker!
Want zowel boosheid als verdriet zijn natuurlijk beide gevoelens die ontstaan als je iets is afgenomen of als je iets niet krijgt waar je wel op had gerekend. Maar boosheid heeft daar bovenop nog de fantasie dat je het toch nog terug kan vechten. Dat is natuurlijk wederom “iets veranderen in de buitenwereld” in plaats van verdriet dat kwetsbare rouw inhoud, en daarmee dus “iets veranderen in de binnenwereld”.
De narcist is verder iemand met heel, heel hoge eisen aan zichzelf, en daarmee ook aan zijn partner. Daarmee is het iemand die zijn Echo aanvankelijk heel erg hoog had zitten. Toen jullie nog samen geweldig waren, toen was het leven prachtig. Voor jou Echo, en ook voor Narcissus zelf.
De eerste scheurtjes
Maar dan ontstaat er ergens het moment dat jullie beiden als koppel niet zo hoog functioneren als de narcist had gewild, als de narcist had gehoopt, als voor de narcist noodzakelijk is. Dàt is het moment dat er iets begint te scheuren. Want omdat die eisen aan zichzelf zo hoog zijn en omdat het falen natuurlijk nooit aan de narcist zèlf kan liggen, daarom moet het wel aan Echo liggen!
En hier wordt re relatie met Narcissus schadelijk: jij krijgt als Echo de schuld van dingen die eigenlijk veel meer in het verantwoordelijkheidsgebied van Narcissus liggen.
En het is niet zo dat er ergens een vooropgezet plan was om jou te vernederen of kapot te maken. Het is veel meer zo dat jullie relatie steeds slechter wordt en dat dit dus ‘logischerwijs’ steeds meer aan jou moet liggen.
Jij voelt jezelf twijfelen en tegelijkertijd voelt Narcissus afbrokkelen “hoe geweldig hij had kunnen zijn -samen met zijn door hem gefantaseerde partner-“. En het is enorm pijnlijk voor hem om te voelen dat zijn zelfbeeld niet mogelijk is. De kans is dan dus best groot dat deze pijn zich zal omzetten in boosheid die dus gericht wordt op jou als partner (omdat het dus allemaal “jouw schuld” is).
Narcissus doet alles om het schuld ping-pong met zijn Echo te winnen.
(als je het gevecht om het gelijk hebt gewonnen dan heb je de relatie verloren)
Dat ontzettend hoge ideaalbeeld van jullie (ex?)relatie kan over jaren bij de narcist blijven bestaan en de pijn dat dit ontzettend hoge ideaalbeeld niet haalbaar blijkt, dat zet zich om in een woede naar jou omdat het in de ogen van Narcissus natuurlijk nooit zijn eigen schuld kan zijn.
Die heel hoge hoop dat het samen “prachtig had kunnen wezen” maakt dat de narcist vaak ook na jaren nog ineens terug kan komen om jou weer in te palmen met een beeld van jou waarvan je terecht denkt: “als hij mij zo hoog heeft zitten, waarom schold hij mij dan zo hard uit?”
Die boosheid over de pijn kan zich ook fysiek uiten en zich op jou richten.
Laten we helder zijn ook in ‘gewone’ huwelijken is er wel sprake van de zogenaamde “huwelijkse haat”. Zo’n onredelijke boosheid omdat jij als partner niet voldoet aan de eisen die bedacht waren door jouw partner. Maar in gezonde relaties wordt dit vergeven en losgelaten. En dat is precies waar toe de narcist niet in staat is.
Daardoor blijft die discrepantie tussen torenhoge ideaalbeeld en pijnlijke realiteit bestaan.
Het is juist die onterechte hoop die bij de narcist leeft, die zo aantrekkelijk is voor zijn ego die natuurlijk aanvankelijk al verbaast was over zijn ogen verwachtingen van zijn Echo. Echo, die door de ondermijnende, verwijtende boosheid van Narcissus nog eens extra ondermijnd wordt.
Het voetstuk voor Echo
Het voelt zo vleiend, dat die narcist weer terugkomt. En Narcissus heeft ook zo veel manipulerende spijt als hij weer terugkomt. En als liefdevolle partner zie je ook heel duidelijk het kleine beschadigde jongetje dat de narcist eigenlijk is, maar niet teveel wil voelen. Het verdriet van het jongetje over het verleden, over de oneerlijkheid van de wereld die nooit geeft wat “je toch zou mogen verwachten”, dat maakt dat je als Echo wel bereid bent om te vergeven en nog weer een keer door te gaan.
Precies dat is juist zo onbegrijpelijk voor de omgeving, die zien namelijk heel duidelijk hoe hard jij naar beneden bent getrapt, maar die zien niet zien op wat voor heerlijk voetstuk jij soms wordt neergezet door diezelfde Narcissus.
En je probeert het weer een keer, want hij voelt zich toch zo schuldig.
Signalen onderweg
Vaak zijn er onderweg al veel signalen geweest.
De boosheid die zich ineens kan richten op jouw vrienden (omdat Echo heeft geklaagd over de dingen die gebeurden in de relatie). Boosheid op die vrienden die begrijpen dat de ondermijning van Echo met Narcissus te maken heeft en niet met de relatie. Dat lokt de boosheid van Narcissus op die vrienden uit. Dat maakt dat Narcissus vindt dat dit slechte vrienden zijn voor Echo omdat zij niet bijdragen aan het ideaalbeeld dat Narcissus heeft van de relatie. Dat maakt dat Narcissus er eigenlijk telkens subtiel duidelijk maakt dat Echo te goed is voor haar vrienden, dat haar vrienden geen vrienden zijn.
Die boosheid die te groot is
Dat verklaart die boosheid die te groot is voor de situatie.
Want je zal het misschien herkennen: de oprechte -en terechte(!)- verbazing in jouw gutfeeling dat zó iets kleins ineens zulke gróte gevoelens kan geven bij jouw partner.
Dat is vaak één van de vroege signalen die je maar beter had kunnen oppakken. Dat gutfeeling is een signaal dat je op waarde -namelijk serieus– mag nemen, als jou dat aan het overkomen is.
Het klopt ook niet, namelijk. Zoiets kleins verdient niet zoveel boosheid!
Het laat wel het gevoel zien dat de wereld niet eerlijk is. Dat is vaak een gevoel van de narcist zelf, die dat vervolgens op zijn Echo projecteert.
…en laten we wel zijn: de wereld is ook niet eerlijk …of oneerlijk!..
De wereld is! En er wonen zowel eerlijke als oneerlijke mensen in.
Misschien herken je het geknal met deuren, jouw spullen die ineens sneuvelen, die worden weggegooid of ineens worden verkocht. Het is het begin van een woede die op jou gericht is en die jou alleen maar steeds meer zal gaan kosten.
Over kosten…
Als we het nou over kosten hebben… Dat is een punt op zich. De narcist is door zijn hoge eisen aan zichzelf niet goed in staat om te voldoen aan zijn eigen eisen. Als je gaat kijken naar de financiële situatie van Narcissus? Nou die wordt nogal eens drijvende gehouden door investeringen van Echo die niet terug verdiend gaan worden. Beloften over inspanningen of beloften over geld worden vertaald naar schuld en schuld ligt altijd bij Echo. Dus als je in de rest van dit verhaal geen reden ziet om je relatie met Narcissus op de schop te nemen, misschien is je financiële overweging een spiegel van wat er emotioneel gebeurt. Kijk eens goed naar wie er groeit in het leven en wie er waarvoor betaalt, uiteindelijk. Kijk eens goed naar wie het werk doet en wie er uiteindelijk voor gewaardeerd wordt. Want de financiële waardering weerspiegelt vaak de emotionele waardering. Soms met behoorlijke schulden aan het einde van de relatie.
Ongerichte woede?
Of wat denk je van de woede op huisdieren? Of het gebrek aan zorg voor de huisdieren, het huis of de planten? Dat zijn serieuze rooie vlaggen die laten zien hoe iemand niet in staat is om empathie op te brengen. Dat laat een gebrek aan medegevoel zien dat zich in een later stadium op jou zal gaan richten, zeker als het verdriet boosheid is geworden. Het gebrek dat kinderen van narcisten laat opgroeien met een diep eenzaam gevoel omdat Narcissus als ouder niet in staat om zich op zijn kind te richten en Echo -als de partner van Narcissus- inmiddels zo ondermijnd is dat ze zich niet meer op het gevoelsleven van de kinderen kan richten.
Wat denk je van de stemverheffing, de snijdende toon, het vasthouden bij je schouders, het door elkaar schudden, de eerste klap… Het is de start van een patroon dat zal doorgroeien en doorgroeien omdat het buiten jouw invloedssfeer ligt en Narcissus niet in staat is om het zelf te hanteren. Als Narcissus dat wèl had gekund dan zou hij het wel anders doen…
Het is geen ongelukje als je voor het eerst geslagen wordt uit boosheid. Het is een resultaat van een traject.
De moeilijkheid is dat het schuldgevoel daarover niet naar verantwoording wordt vertaald, maar dat het “vanzelf” goed moet komen met de narcist.
Maar houdt het ooit op?
En op een gegeven moment gaat het ergens uit. Op een gegeven moment heb je als Echo het gevoel dat je genoeg gegeven hebt en dat het “op is” en denk je Narcissus te kunnen verlaten… maar het onvermogen om daarover te kunnen rouwen maakt dat Narcissus het ideaalbeeld niet terug kan brengen naar realistische proporties en jou achter zich kan laten. Of je nou terecht bent weg gegaan of onterecht bent weggebleven als wéér een keer bent weggestuurd, de ‘narcistische krenking van jouw vertrek is niet te verteren voor Narcissus.
Dat is de reden dat de narcist iedere keer weer zal voelen dat er contact moet zijn tussen hem en zijn Echo, dat is de reden om te voelen dat hij het nog een keer moet proberen, gewoon “omdat zijn Echo het de hele tijd niet wil zien hoe mooi het zou kunnen zijn…”
Geen rouw, geen afscheid
Als je dit beeld op je in laat werken dan begrijp je dat het aanvankelijke hoge voetstuk waar je in het begin waarschijnlijk op gezet werd, eigenlijk een rooie vlag was. Ik zeg niet dat je niets waard bent, zoals de narcist dat zei van z’n Echo, aan het einde van de relatie. Ik zeg wèl dat de verliefdheid van de narcist voor jou was als een warm bad dat je achter je mag laten… Want met regelmaat zie je dat de Echo eigenlijk niet zo heel veel beter is dan de narcist, in het loslaten van de roze schijn van het begin van de relatie. Dat ook Echo blijft hopen op dat aanhankelijk zo mooie beeld. Zelfs als de relatie inmiddels al (een paar keer) beëindigd is. Ook Echo denkt terug aan die aanvankelijke periode waarin jullie samen schitterden.
En die moeite met afscheid wordt ook pijnlijk duidelijk als de narcist -bijvoorbeeld als de nieuwste vangst van zijn volgende Echo even niet meer zo prettig zijn narcistische behoefte prikkelt-, dat de narcist dan telkens weer naar jou terug zal komen met diezelfde hoop dat het ooit wederom zo geweldig kan worden als hij zelf had gefantaseerd.
Heeft niets met jou te maken
Wat voor jou belangrijk is om hierin te (h)erkennen, dat is dat dit allemaal factoren zijn buiten jou. Het heeft allemaal niet zo veel met jou te maken. Dat lijkt wel even zo als je het op jezelf betrekt. Maar als je goed kijkt… Zijn hoop over wat er zou kunnen zijn volgens hem, zijn schuldgevoel en zijn beschadiging in de jeugd, zijn verdriet dat niet als verdriet wordt gevoeld en dus moet worden overschreeuwd…
Zijn hoop ook op wat er zou kunnen zijn voor hem, de mate waarin hij werd afgeleid in het hier en nu door een nieuwe Echo tot de glans er van af was. Het zijn allemaal factoren die niet gaan om jou en die buiten jouw invloedssfeer liggen…
En ineens is hij er weer… en weer… en weer
En lullig genoeg: daar is weinig aan te doen, anders dan dat jij oninteressant wordt voor de narcist. De enige uitweg is precies dat functionele aspect van al de relaties van Narcissus, dat relaties zo diep worden gevoeld door Narcissus als dat de partner bruikbaar is voor Narcissus. Bruikbaar om aan zijn eigen beeld te voldoen.
Als het voor Narcissus duidelijk is dat jij, Echo, niet zal bijdragen aan zijn narcistische fantasie, dan word je oninteressant en -door het onvermogen om zich in jouw positie te kunnen inleven- laat hij je vallen als een baksteen.
Hoe pijnlijk het ook is, precies dit is het hoogste haalbare!
Jouw hoop -als Echo- om jouw narcist te genezen misschien? Die is -en dat zeg ik hard- eigenlijk ook een béétje narcistisch. Jouw hoop om -samen met zo’n beschadigd iemand- iets op te kunnen bouwen van een dergelijke hoge hoogte, die is pijnlijk onmogelijk. Jouw oog voor het kleine jongetje dat eenzaam in Narcissus leeft en waar jij connectie mee voelde in het begin van jullie relatie… dat oog van jou is het enige oog die dat eenzame jongetje ziet. Want Narcissus zelf is niet in staat om te kijken naar dat pijnlijke beeld. En hoe zoet het begin ook was, het was een zoete leugen die jullie elkaar verteld hebben en waar jullie beiden in hebben willen geloven. Het is wat verliefdheid op Narcissus met het hoofd van een Echo kan doen.
Ik zeg dit niet om de narcist vrij te pleiten. Ik zeg dit niet om de schuld bij Echo te leggen. Ik schilder alleen de hopeloosheid van de situatie die noch Narcissus, noch Echo onder ogen wilden zien.
De relatie tussen Narcissus en Echo
De kern van het probleem tussen Narcissus en Echo is dat de problemen van Narcissus door het narcisme worden verklaard vanuit de relatie die hij met Echo heeft. Wordt verklaard vanuit het innerlijk verdriet dat wordt omgebogen naar boosheid en zelfs agressie, middelengebruik dat als “medicijn” wordt ingezet om niet onder ogen te hoeven zien wat er gemist wordt, middelengebruik dat wordt ingezet om niet de verantwoordelijkheid te voelen voor het eigen leven van de narcist. Halve waarheden -niet eens helemaal leugens want de narcist gelooft ze echt– die steeds maar door blijven groeien tegen beter weten in. Al dat soort dingen wordt verklaard door de relatie die jij als Narcissus met Echo hebt
…en het is dus allemaal Echo’s schuld.
De hoop op therapie
Dus als je samen in therapie gaat… Het is voor de narcist véél prettiger om het over de relatie te hebben met jou zodat hij het niet hoeft te hebben over z’n middelengebruik, over zijn onvermogen om zijn eigen leven te plannen, over de discrepantie tussen zijn plannen en zijn mogelijkheden, over zijn onvermogen om zich in anderen in te leven en andere mensen gelukkig te maken, enzovoort. Het is prettig om te zeggen dat het aan de relatie ligt, dat jij er niet genoeg voor Narcissus bent, of dat je te veel weg bent, of dat er een ander naast moet, of dat je juist monogaam moet zijn aan mij omdat ik twijfel (al zal ik dat laatste niet zeggen als narcist). Vaak werkt relatie therapie niet zo goed.
Het is een apart aspect van de narcist: het onvermogen om baat te hebben van therapie “omdat het immers nooit aan jou kan liggen.” Wat denk je van de vertwijfeling die je kan voelen als je in relatietherapie gaat en dat dit uitmondt in de vaststelling dat jij in therapie moet? Herkenbaar?
Gaslighting? Liegen?
Wat denk je van leugens? In het begin zijn ze klein. In het begin denk je dit is een misverstand. In het begin denk je “maar dat herinner ik mij anders, maar ik zal me wel vergissen”. Vervolgens krijg je het idee dat je dingen op moet gaan schrijven maar dat doe je niet want “dat zou toch te kinderachtig zijn”. Vervolgens ga je denken dat het een onderdeel is van een ‘plan’ om jou bewust in verwarring te brengen, om jou te ‘gaslight-en’. Maar wat het is, dat is de waarheid van Narcissus die niet wordt beïnvloed door wat Echo zegt omdat Narcissus niet in staat is om zijn waarheid los te laten. Hij zal gaan vechten voor zijn gelijk.
En gaandeweg zal Echo de hoop verliezen dat zij gehoord gaat worden, ze zal haar mond houden of zeggen wat Narcissus zegt. ‘Gaslighting’ is meestal niet eens een bewuste actie tegen Echo, het is gewoon het onvermogen van Narcissus om zijn waarheid bij te stellen naar aanleiding van de mening van iemand anders.
De gedachte van Echo “maar daar hebben we het toch over gehad?” die laat zien dat de boodschap gewoon niet aankomt, dat iedere oplossing telkens buiten Narcissus wordt gezocht en dat het telkens niet iets is, dat Narcissus zelf kan veranderen.
Het principe van ‘gaslighting’ is eigenlijk best simpel: “het is zoals ik zeg dat het is” en “het ligt aan jou als dingen verkeerd lopen”. Dit plus het gegeven dat ik als Narcissus niet in staat ben om mijn waarheid aan te passen aan de signalen uit de realiteit. Dus dan is het ‘logisch’ dat het de realiteit is die moet wijken. Tel daarbij op het marketing-principe dat waarheid is: “datgene wat je vaak herhaalt”. En zichzelf herhalen dat kan de narcist heel goed. Ook al laat hij misschien uit zijn mond slechts een honderdste horen van al die herhalingen van zijn eigen waarheid die hij in zijn eigen hoofd.
Als je deze optelsom ziet dan snap je ineens dat waarheid een ‘vloeibaar’ begrip wordt in de relatie van Narcissus met Echo.
Bevredigende oplossingen zijn er niet
Het lullige hiervan is dat je waarschijnlijk dit aan het lezen bent omdat je al in een patroon zit van Echo en haar Narcissus. En de meest waardevolle tip die ik kan geven is om te voorkomen dat je het zo ver laat komen… als het misschien al aan het komen is. Misschien, Echo, is jouw zelfwaarde al aangetast door de opmerkingen van Narcissus? Misschien ben je al zijn woorden aan het herhalen en je eigen stem aan het verliezen zodat je zijn Echo wordt?
Maar in aanpassing aan Narcissus, daar ligt de oplossing niet. Want iedere volgende fout die Narcissus tegen komt in zichzelf zal geroepen worden naar Echo. En Zelfs als zij inmiddels murw of geduldig terug kaatst dat het háár schuld is. Dan is dat haar fout.
Oplossingen?…
Erg genoeg: als jij voor jezelf begint te zorgen en dus weer opveert, en dus weer aantrekkelijker wordt, dan is dat een reden voor de narcist om jou weer op te zoeken.
Om je zelfs te stalken omdat het natuurlijk ondenkbaar is dat het aan Narcissus kan liggen als Echo hem niet aantrekkelijk zou vinden.
Dus wees oninteressant voor hem.
Leg de verantwoordelijkheid niet terug en ga niet hard werken om te voldoen aan de wensen. Maar ga zorgen voor jezelf. Ga niet eens proberen om door Narcissus gezien te worden als waardevol. Ga niet hard werken om een verantwoordelijkheid over te nemen die niet van jou is. Als jij die verantwoordelijkheid over neemt dan zal die héle verantwoordelijkheid namelijk niet worden gezien. En bijgevolg zal er dus ook geen waardering zijn voor jou, dat je die verantwoordelijkheid oppakt.
Als je waardering wilt? Praat dan met andere Echo’s die mee hebben gemaakt wat jij hebt meegemaakt. Of ga in therapie voor jezelf om te kijken naar jouw behoefte om door Narcissus op een voetstuk gezet te worden. Kijk naar jouw honger naar kicks die je met hem leek te kunnen bevredigen en kijk naar andere manieren om jouw behoeftes te bevredigen. Kijk naar jouw mogelijkheid om voor jezelf te zorgen en daarin onafhaneklijk te zijn van Narcissus.
Ga niet proberen om het ‘goed’ te laten komen. Of om waardering te krijgen van ‘zijn’ vrienden. Want hij heeft zijn verhalen naar ‘zijn’ vrienden. En dat zijn de vrienden waarvan jij dacht dat het jullie gezamenlijke vrienden waren maar die uiteindelijk de mensen blijken te zijn die genieten van zijn charisma en die geloven in zijn presentatie van zijn werkelijkheid.
Iedere keer dat jij dat probeert kom je weer in zijn vizier en krijg je weer zijn aandacht.
Dit voelt heel oneerlijk want het is ook heel oneerlijk. Dat gevoel klopt namelijk.
Maar het is niet op te lossen. Want als jij probeert om Narcissus inzicht te geven, of te helpen of aan te klagen… het probleem van Narcissus is dat hij niet kan zien wat pijnlijk dicht voor zijn neus staat.
En ik zeg niet dat narcisme niet te helpen is. Ik zeg dat het een grote uitzondering is als Narcissus op een langdurige manier zou durven kijken naar zijn eigen kwetsbaarheid.
Daarom -en dit klinkt heel depressief- maar het hoogst haalbare is zeer waarschijnlijk dat hij je laat vallen als een baksteen omdat je oninteressant voor hem bent…
Echo: sterkte met jouw beschadigingen. Neem de tijd om te helen.
Narcissus: sterkte met jouw beschadigingen. Het voelt op de korte termijn even prettig om de schuld elders te leggen maar op de lange termijn eindig je zo pijnlijk alleen als iedereen begint te zien dat jouw presentatie niet meer klopt met jouw prestatie.
Zijn er vragen of opmerkingen dan hoor ik graag van je:
Heb je aanvullingen of opmerkingen: plaats hieronder een reactie…
westcoachingblog.wordpress.com 
2 Reacties op “Een post voor Echo, de partner van Narcissus?”